آموزش زبان فارسی به لاری‏ زبانان بر مبنای تحلیل مقابله ای و روش تکلیف محور

هدف از این مقاله بررسی تأثیر برنامه­ی درسی مبتنی بر نکات افتراق گروه­های اسمی و فعلی در زبان های لاری و فارسی، و آموزش زبان فارسی بر مبنای روش تکلیف­محور به لاری­زبانان در سطح مبتدی است. به همین منظور، 60 آزمودنی لاری­زبان در مقطع دوم دبستان با استفاده از روش نمونه­گیری چندمرحله­ای و هدفمند، انتخاب و به دو گروه آزمایشی و گواه (هر کدام 30 نفر) تقسیم شدند. در ابتدا پیش­آزمونی دستوری بر مبنای مقابله­ی گروه اسمی و فعلی در فارسی و لاری از هر دو گروه گرفته شد و سپس به مدت هشت هفته به گروه آزمایش، تکالیف مبتنی بر نکات افتراق دستوریِ دو زبان آموزش داده شد؛ گروه گواه نیز روال عادی خود در آموزش زبان فارسی را طبق دروس پایه­ی دوم دبستان دریافت کردند. پس از پایان کار، پس آزمونی جهت تعیین میزان تأثیرگذاری مداخله بر روی هر دو گروه اجرا شده و نمرات به دست آمده از آزمون­ها با استفاده از «تحلیل واریانس یک­طرفه» و «تحلیل واریانس دو طرفه» تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاکی از این بود که برنامه­ی درسی مبتنی بر نکات افتراق زبان های فارسی و لاری و آموزش فارسی براساس روش تکلیف محور توانسته است دانش دستوری لاری­زبانان را در خصوص زبان فارسی بهبود ببخشد؛ در واقع، برهم­کنش میان تحلیل مقابله­ای و روش تکلیف­محور باعث شده است که افزایش آگاهی لاری­زبانان از طریق تبادل اطلاعات، تعامل ارتباطی و گفتگوی حین تکلیف افزایش یابد و یادگیری زبان فارسی تسهیل شود.